Սրա մեջ սգո, հարգանքի, կարեկցանքի ոչ մի նշույլ չկար, սա ծայրահեղ անբարոյականություն էր սգացող մարդկանց հանդեպ․ Վլադիմիր Մարտիրոսյանը՝ դեպի Եռաբլուր սգո երթի մասին
Մեկ Հայաստան» կուսակցության փոխնախագահ Վլադիմիր Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան գրառում է արել, որում անդրադառնում է դեպի Եռաբլուր այսօր տեղի ունեցած սգո երթի մասին։ Գրառումը՝ ստորև․
Ու ինչի՞ հասավ նա այսօր իր չարաբաստիկ երթով: Արդյո՞ք կգտնվի մեկ խելամիտ մարդ, ով կասի, որ հայ մարդկանց սրբավայր համարվող Եռաբլուրում ոչ միայն իրար դեմ հանելը, այլ ծայրահեղ թշնամացնելը միմյանց դեմ ճիշտ էր, բարոյական էր, քաղաքականապես գրագետ էր և տեղին: Փաստացի տեղի ունեցավ սեփական քաղաքական շահի գերկարևորում և բացառիկ անբարոյականության դրսևորում: Փաստացի սեփական ժողովրդին իրար դեմ հանելը սրբավայրում երկրորդային և երրորդային նշանակություն ունի, քանի որ սեփական այլևս քաղաքական և բարոյական կերպարի ընդգծումն առաջնային է:
Լիդերը կարող է լինել թույլ, շահամոլ, անհեռատես, բայց անբարոյական և, այսքան, լինել չի կարող: Սա մեծագույն դժբախտություն է մեր ազգի համար: Սա պատվազրկում է մեր ազգի համար: Սա նախաձեռնողը նույնիսկ չհասկացավ էլ, որ իր հետևից եռաբլուր չմտավ այդ երթի մեծամասնությունը: Նրան չէր էլ հետաքրքրում, թե սեփական ժողովրդի լուտանքների տակ սեփական ժողովրդին ճեղքելուց հետո ի՞նչ կլինի իր հետևից եկող այսպես կոչված իր «աջակիցների» կամ ավելի ճիշտ « երթի բերման ենթարկվածների» հետ իրենից հետո:
Օխլոսապետ, եթե կարծում ես այսօրվա պարտադիր առաքելությունը, իսկ իրականում անբարոյականությունը, քեզ որևէ վերակենդանացման կամ ինչ-որ քաղաքական դիվիդենտ տվեց, շտապեմ հիասթափեցնել: Շատերը տեսան լիդերի անբարո կերպարի ողջ պերճանքը, նույնիսկ նրանք, ում տեռորի ուժով բերման էիր ենթարկել երթի, իսկ նրանց մեծ մասն էլ առաջին հնարավորության դեպքում լքում էին քո երթի շարքերը: Եթե ողջ վարչական, օլիգարխիկ և այլ ռեսուրսը քեզ ընդամենը մատակարարեց 6-7
հազար երթի մասնակից(թող լինի 16-17 հազար) դու քաղաքականապես ավարտած և սպառված ես: Սրա մեջ ոչ մի սգո, հարգանքի, կարեկցանքի նշույլ չկար, չկար ոգի և պատիվ, չկար դրամա և ընկալում: Սա նման էր սովետական գենսեկի թաղման թափորի` զրո հոգևորով և զրո ոգեղենով: Սա ուժի և զոռբայության ցուցադրություն էր և վերջ: Սա ծայրահեղ անբարոյականություն էր սուգ ունեցող մարդկանց հանդեպ, ինչը օտար է և հատուկ չէ մեր ազգին:
P.S. Ես չեմ ներելու սրանց իմ պետության պատվազրկումը, չեմ ներելու հայ մարդկանց, բարոյազրկումը: Մեծ քաղաքական աղբահանությունը շատ մոտ է: Աղբը ինքն է իրեն աղբամանը նետում»: