Չկատարված խոստումներ, չիրականացված ակնկալիքներ. քաղաքական դաշտը փակում է 2019-ի էջը
Անցնող տարին լի էր սպասումներով, հետհեղափոխական Հայաստանում բոլորն էին սրտատրոփ սպասում խոստացված փոփոխություններին։ «Թալանված» ու «ավերակված» պետություն ժառանգած իշխանությունները դեռեւս անցած դեկտեմբերին էին նախընտրական խոստումներ տվել, որ Հայաստանը վերածելու են դրախտավայրի՝ հեղեղելու են ներդրումներով, բարեփոխելու են դատաիրավական ոլորտը, ազատականացնելու են տնտեսությունը, վերածնելու են մշակույթն ու կրթությունը։ Ինչ ունենք տարեվերջին, ինչպիսին էր անցնող քաղաքական տարին՝ գնահատում են քաղաքական գործիչները՝ ներկապնակի երկու կողմերից․ սեւ եւ սպիտակ։ Ի դեպ, մեկ օր առաջ «Իմ քայլը», ամփոփելով անցնող տարին, հայտարարեց, որ զարգացումներն ակնհայտ են, եւ որ իրենք պարզճակատ ասում են, որ էականորեն տարբերվում են նախորդներից։
Նիկոլ Փաշինյանին սատարելու վճռականությամբ քաղաքական տարին սկսած «Լուսավոր Հայաստան»-ի ղեկավար Էդմոն Մարուքյանը խոստովանում է՝ մեծ հույսեր ու ակնկալիքներ ունեին տարբեր ռեֆորմների հարցում, բայց ցավով արձանագրում է, որ դրանք իրականություն չդարձան․ «Սահմանադրական փոփոխություններ, դատաիրավական բարեփոխումներ, կոռուպցիայի դեմ պայքարի մարմինների ձեւավորում, իրավապահ համակարգի առողջացում եւ վերափոխում, ինչպես նաեւ նոր Ընտրական օրենսգրքի, Կուսակցությունների մասին օրենքի ընդունում, կուսակցությունների պետական աջակցության վերանայում, ինչպես նաեւ հարկային օրենսդրության ռեֆորմը, որը 2019-ին ուղղակի կարկատանի ենթարկվեց, որովհետեւ մենք դեռեւս ստվերային տնտեսության համար գրված Հարկային օրենսգրքով ենք ապրում, բայց ուզում ենք ունենալ սպիտակ տնտեսություն: Եվ քանի որ այս խոստումները չկատարվեցին, մենք 2020 թվական ենք մտնում չկատարված խոստումներն իրականություն դառնալու նոր ակնկալիքներով»: Այսինքն՝ չե՞նք կարող տարին հեղափոխական անվանել։ «Հեղափոխությունն ավարտվել է դեկտեմբերի 9-ին, դրանից հետո «հեղափոխություն» բառն օգտագործելն ուղղակի պարապ զբաղմունք է։ Հեղափոխությունն ավարտվել է, մարդիկ պետք է աշխատեն»։