Ճշմարտության փնտրտուքից դեպի ապրանք «սաղացնելը»
20-րդ դարում, հատկապես Առաջին աշխարհամարտից հետո, հաստատվեց «զանգվածների կամքի» դիկտատուրա: «Աստվածային» բարիքը, ճշմարտության ձգտումը եւ ինքը՝ ճշմարտությունը, դարձան ծիծաղի, սարկազմի, հեգնանքի առարկա: Իսկ եթե այդպես է, ապա նպատակը ոչ թե ճշմարտությունն է, այլ զանգվածների վրա այս կամ այն ապրանքը (նաեւ գաղափարը) «սաղացնելը»:
Այսօր մի ապրանք է, վաղը՝ մեկ այլ: 21-րդ դարում նման զարգացումների տրամաբանական հետեւանքն է այն, որ բոլոր մարդիկ, կարծես թե, պարտավոր են ամեն ինչի մասին կարծիք ունենալ ու հայտնել այն: Որեւէ հիերարխիա գոյություն չունի: