ԿԱԽԱՐԴԱԿԱՆ ՀԱՄԵՄԱՏՈՒԹՅՈՒՆ՝ ՀՈԳՈՒ ԵՎ ՄԱՐՄՆԻ ՄԻԱՑՈՒՄ

Համբույրն աշխարհից վեր է:

Այն պետք է լինի միաձուլում՝ հոգու և մարմնի խորքերում՝ այնպիսի ուժգնությամբ, որ բառերը կորչեն, դադարեն գոյություն ունենալ։

Համբույրն այն սահմանն է, որտեղ ավարտվում են խոսքերը և սկսվում է անսահման զգացողությունը:
Նա պետք է սրբի ամեն բան՝ աշխարհը, իրադարձությունները, օրացույցի ամսաթվերը, քաղաքները և անգամ եղանակները։ Միակ «քարտեզի կետը» պետք է լինի այն վայրը, որտեղ հոգիները հանդիպել են՝ երկուսով, ամբողջությամբ։

Համբույրը՝ որպես նոր իրականության սկիզբ
Համբույրը պետք է լինի այն աստիճանի ուժեղ, որ մարում է լույսը, բայց ոչ թե խավար է բերում, այլ ներքին լուսավորություն։
Այդ համբույրը թող դառնա այն գիծը, որը բաժանում է աշխարհը մինչև հանդիպումը և հետո։
Թող այն լինի այնքան ուժգին, որ հիշողությունը ջնջի անցյալը և ներկան դարձնի միակ ճշմարիտ իրականությունը։

Համբույրը՝ որպես զգայական պայթյուն
Այն պետք է զգացվի ամեն բջջում՝

ծնկիներում՝ թուլացող ցնցումով,
սրտում՝ թրթռուն արագացումով,
հոգում՝ խաղաղ հանգստությամբ,
ու որովայնում՝ քաղցր ցավով, որը հիշեցնում է, որ դու կենդանի ես, և սերն ապրում է ներսումդ։
Համբույրը՝ որպես բուժում
Կան համբույրներ, որոնք լոկ ֆիզիկական հաճույք են բերում։
Բայց կան նաև այնպիսիք, որոնք կյանք են վերադարձնում նրանց, ովքեր վաղուց արդեն հոգեպես մեռած էին։
Այդ համբույրը, երբ գալիս է, սրբում է տխրության մթնոլորտը և ծնում նոր սեր՝ նոր իմաստով, նոր կրքով։
Այդ համբույրը պետք է փոխի, ազատի, վերափոխի։
Այն պետք է հիշեցնի, որ կյանքը լի է հրաշքներով, նույնիսկ երբ հոգին արդեն ուզում էր խամրել։

Համբույրը՝ որպես հոգևոր միաձուլում
Համբույրն այն պահն է, երբ հոգիները հպվում են իրար։
Այն չի սահմանափակվում մարմնականով։

Այն լռեցնող է,
կախարդող,
վերափոխող։
Այդ համբույրը… պետք է այնքան ուժեղ լինի, որ աշխարհը դադարի պտտվել, և կյանքը դառնա ներկա պահի դյութական մաքրություն։
Այն պետք է լինի գաղտնիք, որը չի արտաբերվում բառերով, բայց հնչում է սրտերի ռիթմում։

Համբույրը՝ որպես մաքրման ակտ
Եթե համբույրը չի բուժում ցավը կամ չի մարում տխրությունը, ապա դա պարզապես մեխանիկական գործողություն է։
Իսկ իսկական համբույրը՝ ի վիճակի է փրկել հոգին:
Այն մաքրում է ներսում կուտակված վախերն ու հուսահատությունը։
Այն վերականգնում է կյանքի հանդեպ հավատը։

Եվ ի վերջո…
Համբուրել պետք է այնպես, որ տիեզերքը լռի,
հոգին վերածնվի,
իսկ սրտերը միաձուլվեն՝ հավերժության մի ակնթարթում։
Եվ միայն այդ ժամանակ կգիտակցես, որ այդ համբույրից հետո ոչինչ երբեք չի լինի այնպես, ինչպես նախկինում էր։

Համբույրը թող լինի քո ուղին դեպի ազատություն, դեպի զգացմունքների մաքրում և դեպի հոգևոր վերածնունդ։